અમે અમદાવાદી

ક્યાં મળે ફ્રેન્ડસ મા આટલો પ્યાર,
કઇંક થાય ને મળવા આવે દોસ્ત હજાર,
ક્યાં એવી રીક્ષા અને ક્યાં એવા રસ્તા,
ત્યાની રેસ્ટોરન્ટ મોઘીં ને ત્યાના પાન સસ્તા,
અમદાવાદ મા જાત જાત ના લોકો વસતા,
ફ્રેન્ડસ જોડે ટાઇમ નીકળે હસતા હસતા.
ક્યાં એવો વરસાદ, ક્યાં એવી ગરમી,
કોને યાદ નથી મમ્મી ના ખોળા ની નરમી.
ક્યાં મળે છોકરીઓ આટલી હસતી શરમાતી,
ક્યાં મળે કોઇ સુરવાલ સાડીમા દિલ ધડકાવતી,
ક્યાં મળે કોઇને દુકાન આટલી સસ્તી,
ક્યાં મળે દુકાનદારોની આવી ઘરાક ભક્તી,
ક્યાં મળે કોઇને જીવન મા આટલી મસ્તી,
સૌથી બેસ્ટ આપડી અમદાવાદની વસ્તી.. ક્યાં એવી ઉત્તરાયણ, ક્યા એવી હોળી,
તહેવારો મા ભેગી થાય આખી ફ્રેન્ડસની ટોળી,
ક્યાં એવી નવરત્રિ, ક્યાં એવી દિવાળી,
ક્યાં એવા ડાન્ડીયા, ક્યાં એવા ધમાકા.
ક્યા મળે C. G. Roadની રંગીલી સાંજ,
ક્યા મળે લો-ગાર્ડનની ચટાકેદાર રાત ,
ક્યા મળે એ ક્લબોની મજા, ક્યા મળે એ મોડી રાતોની રજા,
ક્યા મળે હોનેસ્ટ જેવુ પાવ-ભાજી, ક્યા મળે ashok જેવુ પાન,
ક્યા મળે shambhu જેવી કોફી-coco, ક્યા મળે zodiac જેવી નાન.
અમદાવાદ નો રંગ નીરાળો, અમદાવાદ નો ઢંગ નીરાળો,
હોય એમા ભલે કોઇ ખરાબી, તો પણ ગર્વથી કહો "અમે અમદાવાદી"....

પાન લીલું જોયું ને...

પાન લીલું જોયું ને તમે યાદ આવ્યાં
જાણે મૌસમનો પહેલો વરસાદ ઝીલ્યો રામ
એક તરણું કોળ્યું ને તમે યાદ આવ્યાં

ક્યાંક પંખી ટહુક્યું ને તમે યાદ આવ્યાં
જાણે શ્રાવણના આભમાં ઉઘાડ થયો રામ
એક તારો ટમક્યો ને તમે યાદ આવ્યાં

જરા ગાગર છલકી ને તમે યાદ આવ્યાં
જાણે કાંઠા તોડે છે કોઇ મહેરામણ હો રામ
સહેજ ચાંદની છલકી ને તમે યાદ આવ્યાં

કોઇ ઠાલું મલક્યું ને તમે યાદ આવ્યાં
જાણે કાનુડાના મુખમાં બ્રહ્માંડ દીઠું રામ
કોઇ આંખે વળગ્યું ને તમે યાદ આવ્યાં

કોઇ આંગણે અટક્યું ને તમે યાદ આવ્યાં
જાણે પગરવની દુનિયામાં શોર થયો રામ
એક પગલું ઉપડ્યું ને તમે યાદ આવ્યા

શાંત ઝરુખે વાટ નિરખતી...

શાંત ઝરુખે વાટ નિરખતી રૂપની રાણી જોઇ હતી,
મે એક શહેજાદી જોઇ હતી,
એના હાથની મહેંદી હસતી હતી, એની આંખનુ કાજળ હસતુ હતુ,
એક નાનું અમથું ઉપવન જાણે મોસમ જોઈ વિકસતુ હતું,
એના સ્મિત મા સૌ સૌ ગીત હતા એને ચુપકી પણ સંગીત હતું.
એને પડછાયા ની હતી લગન એને પગરવ સાથે પ્રીત હતી,
એણે યાદના અસોપાલવથી એક સ્વપ્નમહેલ શણગાર્યો તો,
જરા નજર ને નીચી રાખીને એણે સમય ને રોકી રાખ્યો તો,
એ મોજા જેમ ઉછળતી હતી, ને પવનની જેમ લહેરાતી હતી,
કોઈ હસીને સામે જોવે તો બહુ પ્યાર ભયુઁ શરમાતી હતી,
એને યવ્વન ની આષિષ હતી, એને સર્વ બલાઓ દુર હતી
એના પ્રેમ મા ભાગિદાર થવા ખુદ કુદરત પણ આતુર હતી
વર્ષો બાદ ફરીથી આજે એજ ઝરુખો જોયો છે,
ત્યાં ગીત નથી,સંગીત નથી, ત્યાં પગરવ સાથે પ્રીત નથી,
ત્યાં સ્વપ્નાઓ ના મહેલ નથી ને ઊર્મિઓના ખેલ નથી,
બહુ સુનું સુનું લાગે છે,બહુ વસમું વસમું લાગે છે,
એ નહોતી મારી પ્રેમિકા, એ નહોતી મારી દુલ્હન,
મે તો એને માત્ર ઝરુખે વાટ નિરખતિ જોઇ હતી,
કોણ હતી એ નામ હતું શું એ પણ હું ક્યાં જાણું છું,
તેમ છ્તા દિલને આજે વસમું વસમું લાગે છે
બહુ સુનું સુનું લાગે છ...